Ætlar ríkisstjórnin að brjóta eigin lög?

Ríkisstjórn Íslands er í standandi vandræðum.  Hún hefur ekki hugmynd um hvernig hún á leysa Icesave-málið.

Fram til þessa hafa helstu forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar, Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, og Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra, því miður tekið málsstað Hollendinga og Breta og talað fyrir honum, í stað þess að sinna þeirri sjálfsögðu skyldu sinni að taka til varna fyrir íslensku þjóðina.  Þau Jóhanna og Steingrímur og samningamenn á þeirra vegum gáfust upp gagnvart öllum kröfum Hollendinga og Breta á hendur íslenskum almenningi.  Það sanna þeir samningar sem þau kynntu í sumar og börðust fyrir að íslenska ríkið gengist í ábyrgðir fyrir.

Ögmundur Jónasson, heilbrigðisráðherra, er sá eini úr ráðherraliði ríkisstjórnarinnar sem staðið hefur í lappirnar í málinu.

Uppsláttur Morgunblaðsins og Fréttablaðsins í dag af raunum ríkisstjórnarinnar vegna Icesave-málsins staðfestir að ríkisstjórnin veit ekkert í hvorn fótinn hún á að stíga.  Yfirlýsingar forsætisráðherra í gær gera það líka.

Í frétt í Morgunblaðinu í dag er haft eftir Jóhönnu að botn verði að fást í Icesave-málið í þessari viku.  Það sem er athyglisverðast í frétt Morgunblaðsins eru eftirfarandi orð sem höfð eru eftir forsætisráðherranum:

,,Nauðsynlegt sé að ríkisstjórnarflokkarnir treysti sér til þess að fara með málið fyrir Alþingi í þeim búningi sem þau séu sátt við með fyrirvara um samþykki þingsins.“

Ég trúi því ekki fyrr en ég tek á því að ríkisstjórn Íslands og forsætisráðherra landsins séu að hugleiða að fallast á kröfur Hollendinga og Breta áður en málið kemur til kasta Alþingis á nýjan leik.

Það er hins vegar ekki hægt að lesa annað út úr orðum forsætisráðherrans að ríkisstjórnin sé að hugleiða að ganga frá og undirrita samkomulag við Breta og Hollendinga í Icesave-málinu sem ekki rúmast innan þeirra fyrirvara sem lögfestir voru á Alþingi fyrir einungis mánuði síðan.

Og í þeirri von að lögunum um ríkisábyrgð vegna Icesave-reikninganna verði breytt síðar á Alþingi!

Ef ríkisstjórnin fer þá leið að gefast upp fyrir Bretum og Hollendingum og gera við þá samning sem ekki rúmast innan þeirra laga sem í gildi eru á Íslandi hefur hún gerst sek um lögbrot.

Þá blasir við að ríkisstjórnin hefur brotið gegn lögum sem hún sjálf samþykkti fyrir mánuði síðan.

Slíkt lögbrot verður ekki réttlætt með því að ríkisstjórnin treysti á að Alþingi dragi hana að landi og breyti lögum síðar.  Hún er, eins og allir aðrir, bundin af þeim lögum sem nú eru í gildi landinu.  Undan þeim getur ríkisstjórn ekki vikist, jafnvel þó svo að lögunum kunni að verða breytt í ókominni framtíð.

Þetta sjá allir.

Ef ríkisstjórninn á hinn bóginn ákveður að hrinda þessum hugleiðingum sínum í framkvæmd þá er augljóst að ákvæði laga um ráðherraábyrgð munu koma til alvarlegrar skoðunar.

Sigurður Kári.