Jón og séra Jón

Jón Magnússon, hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi alþingismaður, verður ekki skipaður í embætti sérstaks saksóknara vegna bankahrunsins.

Ástæðan sem dómsmálaráðuneytið ber fyrir sig er ekki sú að Jón Magnússon hafi ekki menntun, þekkingu eða reynslu til að bera til að hljóta skipun í embættið.  Slíkar ástæður getur ráðuneytið ekki borið fyrir sig.

Í bréfi sem dómsmálaráðuneytið sendi umsækjandanum kemur fram að Jón hafi ítrekað tekið til umfjöllunar á heimasíðu sinni málefni tengd bankahruninu og greint frá skoðunum sínum bæði á mönnum og málefnum í þeim mæli að hætt sé við að verulega myndi reyna á álitaefni um sérstakt hæfi hans sem saksóknara í tengslum við þau mál sem embættið hefur til meðferðar yrði hann skipaður.

Það má vel vera að vanhæfisreglur íslenskra laga hefðu komið til skoðunar hefði Jón Magnússon verið skipaður í embætti sérstaks saksóknara vegna bankahrunsins, enda hefur hann sagt skoðanir sínar og gagnrýnt harðlega framferði fyrrum stjórnenda fjármálafyrirtækja og útrásarvíkinga.

En ég spyr:  Hver er munurinn á gagnrýni Jóns Magnússonar, annars vegar, og opinberri gagnrýni Evu Joly, ráðgjafa sérstaks saksóknara vegna bankahrunsins, hins vegar, á framferði fyrrum stjórnendum fjármálafyrirtækja og útrásarvíkinga sem sú ágæta kona hefur sett fram í innlendum og erlendum fjölmiðlum?

Munurinn er auðvitað enginn.

Sigurður Kári.