Þetta er ekki nógu gott - því miður

Ég hef frá upphafi verið einlægur aðdáandi íslenska landsliðsins í knattspyrnu.  Sem slíkur horfði ég á leiki landsliðsins gegn Liechtenstein og Svíþjóð.  Úrslit þeirra leikja voru vonbrigði, en það sem olli mér eiginlega meiri vonbrigðum var leikur íslenska liðsins og sá bragur sem var á leikmönnum þess.

Þó svo að íslenska landsliðið sé ekki hátt skrifað á heimsmælikvarða þá eigum við engu að síður góða knattspyrnumenn sem geta leikið góða knattspyrnu og árangursríka.  Við eigum landslið sem hægt er að gera kröfur til, þó svo að þær kröfur verði að vera raunhæfar, og oft á tíðum hefur liðið staðið undir þeim kröfum sem gerðar hafa verið til þess.

Íslenska landsliðið stóð ekki undir þeim kröfum sem við gerum til þess í leiknum við Liechtenstein.  Jafntefli við það smáríki á heimavelli eru ekki ásættanleg úrslit og leikur liðsins olli vonbrigðum.  Um það þarf ekki að hafa fleiri orð.

Ég gerði mér hins vegar nánar engar vonir um að íslenska liðið myndi leggja það sænska af velli á Råsundaleikvanginum í Stokkhólmi.  Ástæðurnar fyrir því eru margþættar.  Í fyrsta lagi er sænska liðið mun betra en það íslenska um þessar mundir.  Í öðru lagi fór leikurinn fram á þjóðarleikvangi Svía sem er einn sá erfiðasti heim að sækja og í þriðja lagi voru of margir lykilmenn íslenska liðsins á síðustu árum fjarverandi vegna leikbanna, meiðsla og vegna þess að þeir gáfu ekki kost á sér.  Í ljósi þessa var engin ástæða til bjartsýni fyrir leikinn gegn Svíum, vildu menn horfa á leikinn raunsæjum augum.

Íslenska landsliðið hefði hins vegar getað gert miklu betur.  Leikur liðsins olli vonbrigðum, það skorti á einbeitingu og baráttu leikmanna og óöryggi og hræðsla einkenndu leik liðsins.  Það virtist ekki vera nein stemming meðal leikmanna og enginn þeirra virtist þess megnugur að rífa hana upp.  Það var einfaldlega enginn bragur á leik íslenska liðsins.  Því miður.

Í ljósi úrslita leiksins get ég ekki tekið undir þau orð Eyjólfs Sverrissonar, landsliðsþjálfara, sem höfð eru eftir honum í Morgunblaðinu eftir leikinn, þar sem hann sagði:

,,Varnarleikurinn var alveg ágætur þrátt fyrir að lokatölurnar hafi verið 5-0."

Það er ekkert sem bendir til þess að varnarleikurinn eða aðrir þættir í leik liðsins hafi verið ágætir.  Því er ekki hægt að halda fram þegar slík úrslit liggja fyrir og þegar aðdragandi þeirra marka sem liðið fékk á sig er skoðaður að varnarleikurinn hafi þrátt fyrir allt verið alveg ágætur.  Hann var það ekki og íslenska liðið þarf að bæta leik sinn í vörn en einnig í sókn.

Í umfjöllun eftir þessa leiki hefur mér fundist sem að íþróttafréttamenn hafi viljað finna sökudólg sem hengdur skuli í hæsta gálga og krafist þess að Eyjólfur yrði rekinn.  Hefur að mínu mati meira farið fyrir þeirri kröfu á stundum en umfjöllun um leik liðsins og það ástand sem ríkir innan herbúða þess. 

Ég er hins vegar þeirrar skoðunar að ástæður þess að liðið leiki illa og nái engum árangri megi ekki einungis rekja til þjálfarans.  Ég held að það séu fleiri þættir sem spila þar inn í.  Eflaust má gagnrýna landsliðsþjálfarann þegar ástandið á landsliðinu okkar er eins slæmt og raun ber vitni og sjálfur hefur hann viðurkennt að frammistaða liðsins sé gagnrýniverð.  Leikmenn verða líka að líta í eigin barm.  Og eins og áður segir virðist augljóst að sá mannskapur sem nú skipar landsliðið virðist ekki hafa inni að halda leikmenn sem geta rifið upp þá stemmingu sem nauðsynleg er innan liðsins til þess að það nái árangri.  Það vantar m.ö.o. móralskan leiðtoga sem drífur aðra leikmenn með sér inni á vellinum, auk þess sem eitthvað virðist vanta upp á slíkan hæfileika hjá þjálfaraliði þess.

En það eru hins vegar ekki síst yfirmenn knattspyrnumála á Íslandi sem þurfa að líta í eigin barm.  Forysta KSÍ getur varla ætlast til þess að landsliðið okkar nái viðunandi árangri þegar hún ræður til starfa til þess að gera reynslulausan þjálfara en veitir honum og liðinu á sama tíma ekki þá umgjörð og verkefni sem nauðsynleg eru til þess að árangur náist.  Hvernig er hægt að ætlast til þess að slíkur maður nái árangri með liðið þegar hann fær nánast enga æfingaleiki fyrir lið sitt, sem hlýtur að vera forsenda þess að hann geti skoðað leikmenn og mótað samhæft lið?  Og af hverju er ekki búið svo um hnútana að slíkum leikjum sé komið á?  Þeirri spurningu verður Geir Þorsteinsson, nýkjörinn formaður KSÍ, að svara.  Öll knattspyrnulandslið sem ætla sér eitthvað á þessum vettvangi spila fjölda æfingaleikja.  Mér skilst að meira að segja vinum okkar í Færeyjum hafi tekist að koma slíkum æfingaleikjum á koppinn.  Hvers vegna tekst forystu KSÍ það ekki?

Það er mikið verk að vinna hjá forystu KSÍ og íslenska landsliðinu í knattspyrnu.  Vonandi tekst að stokka spilin í því landsleikjafríi sem nú er hafið.  Þar gegnir forysta KSÍ lykilhlutverki.  Við sem viljum veg íslenska landsliðsins í knattspyrnu sem mestan vonum að tíminn verður nýttur til hins ítrasta og að vel takist til.

Þetta er ekki nógu gott - því miður.

Sigurður Kári.

Athugasemdir

[Rögnvaldur Hreiðarsson, 7.6.2007 kl. 23:06]

Tek undir hvert orð en langar þó að segja að jafntefli gegn smáríkinu er eitthvað sem við eigum ekki að útiloka að geti verið eðlilegt. Við höfum sjálf sigrað risa þjóðir eins og Spán og Ítali og það er einmitt fegurðin við sportið. Litlu þjóðirnar geta strítt. Hins vegar ekki sama hvernig það ber að. Okkur hættir reyndar stundum til að líta á íþróttir eins og raunvísindi. Það er varasamt.

[Jón Óskar Þórhallsson (IP-tala skráð) 8.6.2007 kl. 09:45]

Ég er að mestu sammála þér og það hljómar auðvitað kjánalega að varnarleikurinn hafi verið með ágætum þegar liðið tapaði 0-5, en sænski þjálfarinn sagði þetta reyndar líka og var þá að tala um að í stöðunni 0-1 var íslenska liðið alveg eins líklegt að skora á sama tíma og Svíar vart sköpuðu sér færi. 

Það sem ég vil helst taka undir er að það vantar móralskan leiðtoga og ég spyr mig spurninga um hvort Eiður sé rétti maðurinn í fyrirliðahlutverkið, því oft á tíðum finnst mér framlag fyrirliðans rýrt m.v. það sem maður hefur séð til hans á öðrum vettvangi.

Varðandi svo æfingaleiki og að færeyingar eigi auðveldara með að koma þeim á, þá held ég að þeir geti komið leikjum á mun auðveldar þar sem þeir eiga auðveldara með að fá sína eigin leikmenn í leikina þar sem þeir eru ekki á víð og dreif um helstu deildakeppnir Evrópu í sama mæli og Íslendingar.  Í viðtali í 14-2 í gær sagði Atli Eðvaldsson að hjá KSÍ væri mikil áhersla lögð á fjölgun leikja en erfitt væri um vik.

En ég fanga ungum pjökkum sem eru að koma þarna inn í liðið og vona að menn noti þá 5 leiki sem þeir eiga eftir í keppninni til að móta lið til frambúðar, sem getur e.t.v. strítt hressilega í undankeppni HM 2010.