Sýndarmennska Atla Gíslasonar

Ég las það á forsíðu Fréttablaðsins í dag að Atli Gíslason, nýr þingmaður Vinstri grænna, hefði setið hjá í kirkjuferð þingmanna við setningu Alþingis í gær.  Segir í fréttinni að með því hafi hann viljað sína samstöðu með samkynhneigðum.

Í forsíðunni segir

,, ,,Þetta voru ekki nein mótmæli gegn þinginu eða kirkjunni," segir Atli ,,Ég vildi bara persónulega sýna samstöðu með samkynhneigðum og og styðja þá í baráttunni um að prestar megi gefa þá saman í hjónaband.""

Þingsetningarathöfnin á Alþingi hefur verið óbreytt um áratugaskeið.  Þetta er hátíðleg athöfn sem byggist á gamalli hefð og endurspeglar um margt þau gildi sem þjóðfélag okkar byggir á, þar á meðal þjóðtrúnni og þrískiptingu ríkisvaldsins.  Við göngum til Dómkirkjunnar og hlustum á messu dómkirkjuprests og biskups Íslands ásamt dómurum Hæstaréttar Íslands, forseta lýðveldisins, starfsfólki Alþingis og erlendum sendiherrum.  Þar er hljómar þjóðsöngurinn í eyrum fulltrúa löggjafarvalds, framkvæmdavalds og dómsvalds.  Að henni lokinni flytur forseti Íslands ávarp sitt og þing er sett með formlegum hætti.

Sjálfum hefur mér þótt það mikil upphefð að fá að taka þátt í slíkri athöfn og ber virðingu fyrir henni og þeim hefðum sem fylgt er.

Fram til þessa hafa alþingismenn séð sóma sinn í því að virða þessar hefðir, hvaða álit sem þeir hafa haft á þeirri persónu sem gegnir embætti forseti, hvort sem þeir eru hlynntir eða andsnúnir ríkisstjórninni eða standa innan eða utan þjóðkirkjunnar.  Atli Gíslason ákvað hins vegar að gera það ekki.

Þó svo að blaðamenn Fréttablaðsins séu margir hverjir hinir mætustu menn leyfi ég mér að halda því fram að fjarvera Atla Gíslasonar í göngunni hafi verið svo æpandi að hún hafi kallað á það að gerð yrði grein fyrir málinu á forsíðu mest lesna dagblaðs landsins.

Mér rennur í grun að einhver nákominn Atla, jafnvel hann sjálfur hafi séð ástæðu til þess að koma þessari ,,hetjulegu" framgöngu sinni á framfæri við blaðamann sem leiddi til þeirra fréttaskrifa sem hér hafa verið rakin.

Ég leyfi mér að halda því fram að Atli Gíslason hafi ekki sleppt kirkjuuferðinni til þess að lýsa yfir stuðningi sínum við baráttumál samkynhneigðra.  Ég held að hann hafi gert það til þess eins að vekja athygli á sjálfum sér.  Fjarvera hans í kirkjugöngunni er ekki svo táknræn fyrir þann málstað sem hann segist hafa vera að berjast fyrir eða lýsa stuðningi við að utanaðkomandi fréttamenn hafi getað lesið hinn mikla boðskap út úr fjarverunni sem Atli vildi koma á framfæri.

Atli Gíslason mun hafa mörg tækifæri til þess leggja málstað samkynhneigðra lið, nú þegar hann hefur tekið sæti á Alþingi.  Hann getur reifað sjónarmið sín í fjölmiðlum, í ræðustól Alþingis og með því að leggja fram þingmál þessa efnis.  Hann getur einnig látið til sín taka þegar til umræðu kemur stefnumörkun ríkisstjórnarinnar sem fram kemur í stefnuyfirlýsingu hennar, þar sem segir m.a.:  ,,Trúfélögum verði veitt heimild til að staðfesta samvist samkynhneigðra."

Fjarvera Atla Gíslasonar í kirkjugöngunni hafði ekkert með réttindabaráttu samkynhneigðra að gera heldur var ekkert annað en sýndarmennska af verstu sort.  Með henni vildi Atli einungis upphefja sjálfan sig til þess að komast í fjölmiðla.  Slík framganga er ekki stórmannleg.

Það virðist annars vera orðin lenska hjá þingmönnum Vinstri grænna að reyna að vekja á sér athygli með því að gera lítið úr eða virða ekki þær hefðir sem þingmönnum er ætlað að fylgja á Alþingi.  Er í því sambandi skemmst að minnast þess þegar Hlynur Hallsson, fyrrum varaþingmaður Vinstri grænna, neitaði að bera hálsbindi á þingfundi, eins og gert hefur verið svo áratugum skipti á Alþingi. 

Og hvers vegna skyldi Hlynur Hallsson ekki hafa viljað setja á sig bindi?  Það var einfaldlega vegna þess að hann þörf hans fyrir fjölmiðlaathygli var slík að honum fannst ástæða til að vanvirða þær hefðir og reglur sem fylgt er í þjóðþinginu.  Og honum varð að ósk sinni.  Og það sem meira er, þingferils Hlyns Hallssonar verðu helst minnst fyrir þær sakir að hann neitaði að setja bindi um hálsinn á sér eins og aðrir menn gera meðan hann sat á Alþingi eins og aðrir menn.  Það er merkileg arfleifð!

Það er illa fyrir Vinstrihreyfingunni grænu framboði komið þegar fulltrúar þeirra á Alþingi hafa ekkert merkilegra fram að færa í íslenskum stjórnmálum en uppákomur af þessu tagi.

Sigurður Kári.

Athugasemdir

[Ævar Rafn Kjartansson, 2.6.2007 kl. 00:24]

Sigurður Kári.

Máltækið segir: "Hálsbindi kyrkja frjálsa hugsun"! Ég persónulega hef tvisvar eða þrisvar reynt að bera þennan taubút framan á mér og get enganveginn séð neinn tilgang með því annan en að vera páfugl. Menn mega hafa sínar skoðanir og það ber að virða þær. Atli er ekki að slá sig til riddara, hann er að mótmæla. Kannski er bara allt í lagi að Alþingi hætti að vera samkunda jakkafataklæddra íhaldssamra skoðana og verði það sem þingið átti alltaf að vera. Þverskurður af vilja þjóðarinnar - ekki flokksmaskína.

[Haraldur Haraldsson, 2.6.2007 kl. 00:45]

Af hverju geta menn ekki bara verið málefnalegir/Bara skitnast/er það ykkar háttur/Eg er algörlegasammála Sigurði Kára ,Maðurinn er lögfræðingur og getur á þingi stutt öll sin áhugamál þar fyrir alþjóð/En Atli er bara komi og sennilega Trulaus að menu viti/þó svo eg hafi ekki hugmynd um það/Kveðja til þin Siggi Kári/Halli Gamli

[Hlynur Hallsson, 2.6.2007 kl. 07:29]

Þessi pistill "frjálshyggjumannsins" Sigurðar Kára er vandræðalegur. Fullyrðingar, útúrsnúningar og dylgjur. Afar gáfulegri spurningu hans: "Og hvers vegna skyldi Hlynur Hallsson ekki hafa viljað setja á sig bindi?" Get ég svarað hér: Vegna þess að ég geng aldrei með bindi, mér finnst það óþægilegt og ljótt. Ef einhver kýs að ganga með bindi er það hans mál og ef einhver kýs að gera það ekki á honum að vera frjálst að gera það.

Atli Gíslason er 100 sinnum heiðarlegri þingmaður en Sigurður Kári Kristjánsson. Ég tek svo undir áskoranir á SKK að hann beiti sér fyrir aðskilnaði ríkis og kirkju í stað þess að vera með dylgjur og allatf að slefa fyrir einhverjum "hefðum". Bestu kveðjur,

[Sigurður Sveinsson, 2.6.2007 kl. 08:11]

Þetta er bara della í þér nafni. Atli Gíslason hefur enga þörf fyrir að vekja athygli á sjálfum sér. Ég þekki hann og er stoltur af því að hafa kosið hann á þing. Og það þurfti ekki að eindurreisa æru hans til þess hann gæti boðið sig fram. Loksins þarf maður ekki að skammast sín fyrir nánast alla þingmenn sunnlendinga.

[Hlynur Þór Magnússon, 2.6.2007 kl. 08:30]

Það er með hálfum huga að ég skipa mér í þennan hóp sem hér skrifar athugasemdir. Reyndar er ég frábitinn því að vera í þeim hópi, hvað flesta þar varðar. Leyfi mér samt að segja, að ég er innilega sammála þeim meginatriðum sem fram koma í bloggfærslunni. Þessi demonstrasjón Atla olli mér nokkrum vonbrigðum því að ég ber mikið traust til hans. Líka hef ég miklar mætur á nafna mínum Hallssyni, þó að ég samþykki ekki stóryrði hans hér, sem líka valda mér vonbrigðum ...

[Hlynur Þór Magnússon, 2.6.2007 kl. 08:35]

P.s.: Viðhorf nafna míns rifjar upp minningar um gamlan frænda minn, sem kom drukkinn í fermingarveislur og klæmdist þar og gekk fram af fólki. Hann var einfaldlega vanur slíku þegar hann var fullur. Hins vegar voru engar skráðar reglur um að hann mætti ekki koma ölvaður og vitlaus á hátíðarstundir í fjölskyldunni, ekki fremur en að hann ætti að vera með bindi og að öðru leyti klæddur eins og venja var við slík tækifæri.

[Hlynur Hallsson, 2.6.2007 kl. 08:58]

Kæri nafni, þessi síðasta færsla þín var þér nú ekki alveg sæmandi. En ég hef líka miklar mætur á þér og gleymi þessu bara :) Bestu kveðjur,

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 2.6.2007 kl. 11:35]

Mér er minnisstætt þegar núverandi forseti þjóðarinnar gekk í berhögg við ríkjandi hefðir og fór ekki í Dómkirkjuna fyrir þingsetningu.

Hann át það ofan í sig eins og annað.

[Viðar Eggertsson, 2.6.2007 kl. 11:57]

Nú bregst þér bogalistin Sigurður Kári.

Það hlýtur að vera tímaskekkja í nútímasamfélagi að hefja störf þings á trúarsamkomu eins trúfélags. Þessi svokallaða "hefð" hlýtur að verða aflögð, enda ósamrýmanleg nútíma stjórnsýslu í lýðfrjálsu landi sem boðar trúfrelsi. Það hlýtur líka að kalla á algjöran aðskilnað kirkju og ríkis. Löngu orðið tímabært. Af hverju eiga prestar einnar kirkju að messa yfir lýðræðiskjörnum fulltrúm þjóðarinnar í upphafi þings? á næstu árum munu ekki bara trúlausir þingmenn sitja á þingi, einnig þingmenn sem játa aðra trú en "þjóð"kirkjan boðar, og það eigum við að virða.

Mér finnast athugasemdir þínar við Atla Gíslason ósmekklegar í hæsta máta og ekki sæmandi manni sem boðar frelsi, þá ekki bara frelsi í viðskiptum, heldur vonandi einnig trúfrelsi og frelsi samkynhneigðra og stuðningsmanna þeirra í mannréttindabaráttu.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 2.6.2007 kl. 12:10]

Það á ekki að vera ámælisvert að gera uppreisn gegn þessari kirkjugönguhefð í sjálfu sér. Mér finnst það svo högg undir beltisstað þegar þú segir að Atli hafi ekki verið að sýna samstöðu með samkynhneigðum heldur bara verið að vekja athygli á sjálfum sér. Svona ásökun er ekki hægt að verjast og í því liggur m.a. lágkúra hennar. Atli vekur alltaf athygli vegna réttlætiskenndar sinnar og prúðmennnsku í málflutningi og þarf ekki gera einhverjar kúnstir.

[Jóhann Páll Símonarson, 2.6.2007 kl. 14:03]

Heill og sæll Sigurður.

Eftir að hafa lesið athugasemdir þeirra við þín skrif. Þeir eru þeir virkilega pirraðir yfir þínum skrifum sérstaklega þessir öfgasinnuðu, Sem reyna að tala niður til þín sem er vesaldómur að hafa uppi ummæli um aðila sem þeir þekkja ekkert.

Varandi fjarveru Atla þá er þetta lágkúruleg rök hjá Atla Gíslasyni það sem hann gerði með sínu háttalagi var að lítilsvirða hið háa Alþingi með framgöngu sinni. Og vekja í leiðinni athygli á sjálfum sér. Hann fór í fílu hann Atli. Þetta er boðskapur sem alþingi þarf að taka á. Það er betra að hafa þessa menn fyrir utan enn innan þings.

Sömu rök eiga við Hlyn sem virðist ekki geta farið eftir reglum sem hafa verið á Alþingi Þegar hann var sjálfur varamaður þá þurfti forseti Alþingis að senda viðkomandi heim til að fá sér bindi. Saga til næsta bæjar.

Sigurður Kári Kristjánsson er að benda alþingismönnum á siðareglur sem gilda á hinu háa Alþingi um annað snerist þetta ekki í þessum skrifum.                 

Enn öfgahópurinn gat ekki skilið reglur. Heldur reyna þessir hugmynda snauðu menn að gera lítið úr Sigurði þeim til minnkunar.

Jóhann Páll Símonarson.

[Björg F (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 14:32]

æi Sigurður.. er þetta ekki orðið aðeins of forpokuð grein hjá þér? Farið að líkjast dálkum Eyþórs A og 'Omar V. Hættu þessu tilgangslausu væli og haltu þér við töffarann..

Tjohei..

[Örvar Þór Kristjánsson, 2.6.2007 kl. 14:33]

Góður pistill.

Þetta kemur nú ekki á óvart.  Þessi flokkur VG er hópur af öfgafólki sem ekkert mark er takandi á.  Þetta fólk á miklu frekar heima í Sirkus heldur en á þingi. Það er að sannast með hverjum degi sem líður.  Mikið er maður þakklátur að þessi flokkur komst ekki til valda. 

Myndlistarmaðurinn er hlægilegur hér í skrifum sínum að ofan sem endranær.   

[Gunnar Geirsson (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 22:11]

Bindið burt!

Alveg er makalaust að verða vitni að því að annars dagfarsprúðir menn (eftir því sem maður best veit) fara algerlega á límingunum yfir aðgerðum eða aðgerðarleysi annarra. Þetta á sérstaklega við þegar um er að ræða minniháttar og meinlaus atvik.

Dæmi um þetta er þegar holdgerfingur ungra íhaldsmanna (jakkafataklæddur, brosmildur, fallega greiddur lögfræðingur með fast reimað hálsbindi allt að barkakýli) Sigurður Kári Kristjánsson hrekkur af hjörunum í heilagri reiði sinni yfir því að einn þingmanna sá ekki ástæðu til að mæta við messugjörð í Dómkikjunni á undan setningu Alþingis. Þrátt fyrir það að kristnum Sigurði þyki „….það mikil upphefð að fá að taka þátt í slíkri athöfn …..” þá hafa menn rétt á því að vera á annarri skoðun en hann án þess að hinn ungi lögfræðingur missi sig vegna þess. Það mætti til dæmis hugsa sér að einstaka þingmenn sé ekki meðlimir í „þjóðkirkjunni”, hugsanlega utan trúfélaga eða jafnvel meðlimir í örðum.

Á bloggsíðu sinni er Sigurður við það að fara á hliðina í þeirri fullvissu sinni að þetta hafi verið svo einstakur atburður að „…leyfi ég mér að halda því fram að fjarvera Atla Gíslasonar í göngunni hafi verið svo æpandi að hún hafi kallað á það að gerð yrði grein fyrir málinu á forsíðu mest lesna dagblaðs landsins.” Og …. „Mér rennur í grun að einhver nákominn Atla, jafnvel hann sjálfur hafi séð ástæðu til þess að koma þessari ,,hetjulegu” framgöngu sinni á framfæri við blaðamann sem leiddi til þeirra fréttaskrifa sem hér hafa verið rakin.” Þar á hann við Fréttablaðið. Síðan segir ungi lögfræðingurinn: „ Ég held að hann hafi gert það til þess eins að vekja athygli á sjálfum sér.” Þessi ungi íhaldsmaður er algerlega úti í móa! Heldur hann virkilega að það sé besta leiðin til að vekja athygli á sér að mæta ekki í kirkju?

Svo segir sá með hálsbindið: „Fram til þessa hafa alþingismenn séð sóma sinn í því að virða þessar hefðir… “ Ekki veit ég hvort Sigurður hefur togað heldur harkalega í mjóa endann á hálsbindinu áður en hann settist niður til að rita þennan pistil á heimasíðu sína, með þeim afleiðingum að blóðstreymi til heilans hafi tregast. En hitt veit ég að nú rennur mér blóðið til skyldunnar.

Faðir minn, Geir Gunnarsson sat á Alþingi í áratugi. Ekki veit ég til þess að hann hafi mætt til messu í Dómkirkjunni í eitt einasta skipti. Ég get fullyrt að ástæðan var ekki sýniþörf. Hann er ekki haldinn þeim kvilla, það vita þeir sem hann þekkja. Ég veit ekki til þess að það hafi vakið neitt umtal á sínum tíma enda ætti Alþingismönnum sem og öðrum að vera frjálst að mæta til messu.

Ég ætla að vona að hinn brosmildi piltur, lögfræðingurinn Sigurður Kári losi nú örlítið um hálstauið, leyfi blóðinu að streyma óhindrað til heilans og reyni að hugsa áður en hann sendir aðra eins þvælu frá sér.

[Glanni (IP-tala skráð) 3.6.2007 kl. 00:41]

Hlynur Hallsson hefur greinilega ekki annað fram að færa á Alþingi en það hvort að menn eiga að vera með bindi eða ekki..... sorglegt að slíkur maður hafi komist inn á þing.

Hvað varðar hefðir sem eru virðulegar og saklausar og hafa viðgengist í tugi ára finnst mér bara allt í lagi að virða þó að Atli Gíslason sé hommi.

[Óli Jón, 3.6.2007 kl. 04:23]

Það er dagljóst að messuhald á ekki að vera hluti af þingsetningu og er það býsna mergjað að fjarvera eins þingsmanns í kirkju skuli vekja svo mikla athygli þegar hjarðhegðun allra hinna þykir ekki tiltökumál.

Ég geri sjálfur ekki athugasemdir við trú fólks eða hvernig það kýs að fara með hana. Hins vegar geri ég athugasemd við það að áhrif "Þjóðkirkjunnar" skuli vera jafn mikil og opinber og raun ber vitni. Auðvitað mega þingmenn fara til messu eftir þingsetningu ef þeir vilja. Kirkjuferðin á bara ekki að vera hluti af ritúalinu.

Alþingi Íslendinga starfar sjálfstætt og þarf ekki blessun "Þjóðkirkjunnar" til að geta rækt skyldur sínar. Á vef Hagstofunnar má sjá að 18% Íslendinga hafa snúið baki við "Þjóðkirkjunni" og leitað hófanna annars staðar. Enginn getur áætlað hversu mörg þeirra 82% sem eftir eru telja sig raunverulega til hjarðar "Þjóðkirkjunnar", en hald mitt er að ef allir væru afskráðir úr henni myndi aðeins agnar lítill hluti skila sér aftur til hennar. Ef þessu hlutfalli væri beitt á fjölda þingmanna værum við 18%-fólkið með 12 þingmenn! Það er bara þó nokkuð!

"Þjóðkirkjan" getur ekki staðið undir nafni við þessar kringumstæður. Það á að skera á öll tengsl ríkisins við hana og setja hana á skörina sem öll hin trúfélögin gista. Það á að afskrá alla úr sem nú eru skráðir í "Þjóðkirkjuna"; lysthafendur þyrftu þá að hafa fyrir því að renna sér aftur undir hempufald hennar. Fyrrum sóknargjöld óskráðra eiga sjálfgilt að renna til menntunar í landinu. Þetta væri merk tilraun sem myndi sýna raunverulegan hug þjóðarinnar til "Þjóðkirkjunnar". Hverjar yrðu svo helstu niðurstöður þeirrar tilraunar?

Fálæti og áhugaleysi?

[Hreiðar Eiríksson, 3.6.2007 kl. 09:54]

Ekki skil ég um hvað þessi umræða snýst.  Ég skil þó að einn þingmaður fór ekki til kirkju í tengslum við þingsetningunar á dögunum.  Nú er mönnum það klárlega frjálst að fara ekki til kirkju líkt og mönnm er frjálst að fara til þeirrar kirkju sem þeir vilja.   Samspyrðing kirkjunnar við þingsetningu er barn síns tíma og ekki sæmandi í fjölmenningar- og trúfrelsissamfélagi. 

Ég get ekki séð að það sé neitt fréttaefni ef alþingismaður mætir ekki til kirkju.  Nema, eins og Sigurður Kári bendir á, að maðurinn vilji með þessu vekja á sér athygli.  Þá er þetta sjálfsagt fréttaefni í hans huga alveg jafnt og þegar "ungir frjálshyggjumenn" skoðuðu álagningarskránna dögum saman svo að almenningur komst ekki í hana.  Menn voru að vekja athygli á sjálfum sér og málefni sem þeir höfðu tekið upp á arma sína.

Því síður finnst mér ástæða til að agnúast út í menn fyrir að mæta ekki til kirkju.  Einkum finnst mér skrítið þegar slík gagnrýni kemur frá mönnum sem kenna sig við frjálshyggju.  Reyndar hefur mér sýnst að frjálshyggjumenn standi sósíalistum síst að baki í tilraunum til að segja öðrum, hvernig þeir eiga að hegða sér.  Sjálfur er ég sjálfstæðismaður.  Ég vil ráða mínum málum sjálfur - ég vil fá frið fyrir ríkisvaldinu og síðast en ekki síst vil ég frið fyrir fólki sem telur sig geta sagt mér eða öðrum hvernig við eigum að haga lífi okkar og verja tíma okkar.

[Andrea J. Ólafsdóttir, 5.6.2007 kl. 00:44]

Nei hættu nú alveg Sigurður Kári. Aðaltalsmaður últrafrjálshyggjunnar talar hér fyrir frelsisskerðingu annarra!? Skrítið :)

Tek undir með þeim Hreiðari, Óla Jóni, Gunnari Geirssyni, Viðari og Ævari Rafni hér að ofan. Þessi hefð er löngu úrelt og ætti hverjum manni að vera frjálst hvort þeir fara til kirkju að þingsetningu lokinni. Kirkjan á ekki að vera með í ritjúalinu - alls ekki. Það ætti nú frjálshyggjupostuli eins og þú einna helst að skilja ;) ... Eins ætti að þykja nægilegt að fólk sé bara snyrtilegt til fara á Alþingi, en ekki endilega með bindi. Þau geta verið mörgum mjög óþægileg og auðvitað ætti það að vera mönnum jafnt sem konum frjálst hvort þau beri slíkt eður ei.