Kosningarnar í Hafnarfirði

Í gær gengu Hafnfirðingar að kjörborðinu og sögðu skoðun sína á því hvort heimila ætti stækkun álversins í Straumsvík eða ekki.  12.747 Hafnfirðingar tóku þátt í kosningunni eða tæplega 77% þeirra sem voru á kjörskrá.  Niðurstaðan varð sú að 6382, eða 50,06%, höfnuðu stækkun álversins en 6294, eða 49,37%, voru henni fylgjandi.  Einungis 88 atkvæði skyldu á milli fylgismanna stækkunnar og þeirra sem voru henni mótfallinir, eða innan við 1% atkvæða.

Í kosningunum í Hafnarfirði var tekist á um hagsmuni sem varða bæjarbúa og jafnvel landsmenn miklu.  Þessir hagsmunir varða framtíðartekjur bæjarins af starfsemi álversins sem nýttir hafa verið á síðustu áratugum til að byggja upp innviði þess og þá þjónustu sem bæjarbúum stendur til boða.  Þeir varða jafnframt atvinnuhagsmuni þeirra fjölmörgu bæjarbúa sem starfa hjá Alcan og fjölskyldna þeirra.  Ennfremur varða þeir umhverfismál innan bæjarfélagsins.  Óhætt er að fullyrða að sjaldan á síðustu árum hafi niðurstaða kosninga í Hafnarfirði varðað hagsmuni bæjarbúa jafn miklu og í þessum kosningum.

Í ljósi þess þótti mér merkilegt hversu lítið fór fyrir Lúðvíki Geirssyni, bæjarstjóra Hafnarfjarðar, og bæjarfulltrúum Samfylkingarinnar í tengslum við þessar kosningar.  Í hvert skipti sem bæjarstjórinn kom fram forðaðist hann eins og heitan eldinn að taka efnislega afstöðu til þess hvort hann teldi að heimila ætti stækkun álversins eða ekki.  Þess í stað talaði Lúðvík einvörðungu um formsatriði, það er að segja um mikilvægi kosninganna fyrir lýðræðið í bænum, framkvæmd þeirra og svo framvegis.  Hins vegar upplýsti sjálfur bæjarstjórinn aldrei um afstöðu sína til þess málefnis sem kosið var um. 

Einhversstaðar heyrði ég eftir Lúðvíki haft að honum þætti ekki viðeigandi að hann reyndi að hafa pólitísk áhrif á niðurstöður kosninganna.  Þessi afstaða bæjarstjórans er furðuleg.  Það er í hæsta máta óeðlilegt að bæjarstjórinn í Hafnarfirði komist upp með það að hafa enga opinbera skoðun á því hvort það þjónaði hagsmunum bæjarbúa að álverið í Straumsvík yrði stækkað eða ekki, ekki síst þegar tekist er á um svo mikla hagsmuni eins og hér hefur verið líst.  Það er einmitt við slíkar aðstæður sem fulltrúar almennings sem kjörnir hafa verið til þess að gæta hagsmuna þeirra eiga að láta til sín taka.

Framganga Lúðvíks Geirssonar í aðdraganda kosninganna í Hafnarfirði er lýsandi fyrir þann vanda sem Samfylkingin og fulltrúa þeirra eiga við að etja um þessar mundir.  Samfylkingin er stefnulaus stjórnmálaflokkur og hafi fulltrúar flokksins skoðanir á mikilvægum málum virðast þeir ekki hafa bein í nefinu til þess að lýsa þeim.

Það verður fróðlegt að sjá hver langtímaáhrif niðurstöður kosninganna í Hafnarfirði munu verða.  Ljóst er að Alcan þarf að breyta sínum varðandi rekstur álversins og raunar er ekki hægt að skilja ummæli forsvarsmanna fyrirtækisins öðruvísi en svo að framtíð þeirrar starfsemi sem það hefur starfrækt í Hafnarfirði sé óljós.  Þá er ljóst að virkjunaráform Landsvirkjunar og Orkuveitu Reykjavíkur verða endurskoðuð í ljósi niðurstöðu kosninganna.  Þá má nefna að í fréttum dagsins hefur komið fram að vera kunni að minnkandi orkusala til stóriðju kunni að leiða til hækkunar orkuverðs vegna heimilisnota þar sem orkusala til stóriðju hafi fram til þess að verið nýtt til að niðurgreiða orkukostnað almennings.

Það verður því athyglisvert að sjá hvað framtíðin ber í skauti sér í þessum efnum.

Sigurður Kári