Leiðari Fréttablaðsins í dag

Jón Kaldal, annar tveggja ritstjóra Fréttablaðsins skrifar leiðara blaðsins í dag.  Fyrirsögn leiðarans er:  ,,Tvær grímur renna á stuðningsmenn RÚV:  Velkomnir í hópinn"

Í upphafi leiðarans segir:

,,Björn Bjarnason dómsmálaráðherra og Sigurður Kári Kristjánsson, formaður menntamálanefndar Alþingis, eru boðnir velkomnir í hóp þeirra sem setja spurningarmerki við stöðu Ríkisútvarpsins á fjölmiðlamarkaði.  Um leið er þeim þakkað fyrir að halda lifandi umræðunni um þá ójöfnu stöðu sem sannarlega ríkir í samkeppni Ríkisútvarpsins við einkarekna fjölmiðla."

Í kjölfarið rekur Jón Kaldal að við Björn hefðum báðir greitt atkvæði með umdeildu frumvarpi um hlutafélagavæðingu Ríkisútvarpsins á síðasta þingi.´

Síðar í leiðaranum segir:

,,Birni og Sigurði Kára hefur verið núið því um nasir að sinnaskipti þeirra um málefni Ríkisútvarpsins séu ekki trúverðug í ljósi þess hversu skammt er liðið frá stuðningi þeirra við frumvarpið."

Ritstjórinn nefnir réttilega að slík gagnrýni sé ósanngjörn, eins og vikið verður að síðar.  Í lok leiðarans segir hann:

,,Hitt er svo annað mál að erfitt er að una lengur við að gengið sé á rétt þeirra sem keppa við ríkið með því að láta Ríkisútvarpið leika lausum hala á auglýsingamarkaði.  Björn og Sigurður Kári mega gjarnan beita sér fyrir leiðréttingu í þeim efnum."

Fyrir það fyrsta vil ég segja að ég er þakklátur Jóni Kaldal fyrir leiðarann í dag, enda lít ég á skrif hans sem hrós í minn garð.  Ég er einnig þakklátur fyrir að vera loksins boðinn velkominn í hóp þeirra sem setja spurningamerki við stöðu Ríkisútvarpsins á fjölmiðlamarkaði.

Reyndar hefði ég talið að ég hefði verðskuldað inngöngu í þennan hóp mun fyrr, því frá því að ég tók mín fyrstu skref í stjórnmálum hef ég verið þeirrar skoðunar að það sé ekki hlutverk ríkisins að reka fjölmiðil.  Frá því að ég tók sæti á Alþingi hef ég gert mitt besta til þess að hrinda þessari skoðun minni í framkvæmd.  Sem dæmi um það má nefna að ég hef oftar en einu sinni verið flutningsmaður frumvarps sem mælir fyrir um einkavæðingu Ríkisútvarpsins.  Það frumvarp hefur hins vegar aldrei náð fram að ganga.  Hins vegar finnst mér í ljósi minna verka einkennilegt að ég sé titlaður í fyrirsögn sem stuðningsmaður ríkisrekins fjölmiðils.

Úr því að ritstjóri Fréttablaðsins nefnir að mér og Birni Bjarnasyni hafi verið núið því um nasir að sinnaskipti okkar um málefni Ríkisútvarpið séu ekki trúverðug vegna þess hversu skammt er liðið frá stuðningi okkar við frumvarpið er ástæða til að taka eftirfarandi fram:

Við meðferð frumvarpsins um hlutafélagavæðingu Ríkisútvarpsins lá ég aldrei á þeirri skoðun minni, hvorki í umræðum á Alþingi eða í fjölmiðlum, að ég væri þeirrar skoðunar að það væri ekki hlutverk ríkisins að reka fjölmiðil.  Að því leyti hef ég alltaf verið samkvæmur sjálfum mér.  Mér er því ókunnugt um hin meintu sinnaskipti sem sagt er að ég hafi gerst sekur um.  Þvert á móti hef ég frekar haft frumkvæði að því að halda þessum skoðunum mínum fram en hitt, meðal annars undir rekstri þessa máls.

Hitt er annað mál að ég studdi frumvarpið um hlutafélagavæðingu Ríkisútvarpsins, enda taldi ég að úr því að meirihluti þeirra sem á þeim tíma áttu sæti á Alþingi væri þeirrar skoðunar að ríkið ætti að halda úti og reka fjölmiðil væri það rekstrarform sem frumvarpið mælti fyrir um miklu skynsamlegra en gamla ríkisstofnunarmódelið, sem fyrir löngu hafði gengið sér til húðar.

Sú staðreynd að ég studdi breytingu á rekstrarformi Ríkisútvarpsins hafði því ekkert með afstöðu mína til þeirrar grundvallarspurningar hvort ástæða væri til þess að ríkið stæði í fjölmiðlarekstri eða ekki og skoðun mín um það álitaefni stendur óhögguð.

Eins og áður kemur fram kvetur Jón Kaldal mig og Björn Bjarnason til þess að beita okkur fyrir því að böndum verði komið á fyrirferð Ríkisútvarpsins á auglýsingamarkaði, enda sé ekki lengur hægt að una við það að Ríkisútvarpið leiki lausum hala á þeim markaði.

Þessi kvatning ritstjóra Fréttablaðsins er réttlætanleg og ástæða til þess að mark sé á henni tekið.

Hins vegar er rétt að koma því á framfæri að þegar frumvarpið um hlutafélagavæðingu Ríkisútvarpsins var til meðferðar á Alþingi á síðasta kjörtímabili gerði ég, sem formaður þeirrar nefndar sem hafði málið til meðferðar, allt sem í mínu valdi stóð til þess að koma til móts við það sjónarmið sem ritstjóri Fréttablaðsins reifar undir lok leiðara síns.  Í þeirri baráttu hafði ég fullt umboð míns flokks og gerði ítrekað grein fyrir afstöðu minni til málsins í fjölmiðlum undir meðferð málsins, þ. á m. í viðtölum við Fréttablaðið.

Ritstjóri Fréttablaðsins getur svo getið í eyðurnar og velt því fyrir sér hvers vegna niðurstaðan varð önnur.

Sigurður Kári.

Athugasemdir

[Jónína Benediktsdóttir (IP-tala skráð) 4.8.2007 kl. 23:39]

flott hja ther sigurdur Kari!!

Audvitad einkavaedum vid RUV

Allt annad er aulahattur. Vid thurfum samt ad styrkja Samkeppniseftirlitid. Adur!!!!

Ekki a eftir ollu odru...

kk

jb

[Árni Gunnarsson, 5.8.2007 kl. 10:21]

Auðvitað á ríkið að reka fjölmiðil eins og Rás 1 (Gufuna). Sjónvarpið á hinsvegar að selja tafarlaust. Ef þjóðlegt menningarefni fer halloka á frjálsum sjónvarpsstöðvum er minnsta mál að styrkja slíka þætti með fjármunum ríkisins rétt eins og nú er gert.

Ég er þeirrar skoðunar að einkavæðing sé valkostur- oft góður valkostur en ekki pólitískt trúaratriði.

[Helgi Jóhann Hauksson, 5.8.2007 kl. 13:03]

Þetta sjónarmið er fullrar athygli virði nú þegar ljóst er með hvaða hætti hf-að RÚV fer með nýfengið "frelsi" sitt. Hitt má ljóst verða að ef allar sjónvarpsstöðvar verði í einkaeign mun póltísk barátta um yfirráð og völd á þeim stöðvum magnast mjög. - Ekki endilega vegna þess að eigendurnir verði beinir þátttakendur í því heldur frekar þolendur. Slagurinn um Stöð 2 er ekkert miðað við það sem þá yrði ef ekkert skjól verður lengur hjá RÚV þar sem að lögum er hægt að gera kröfu um að ólíkar skoðanir fái að komast að.

[Bergur Þorri Benjamínsson, 5.8.2007 kl. 13:49]

Staðan á fjölmiðlamarkaðnum er ekki góð þegar kemur að sjónvarpsmálunum. Nokkrir aðilar sem stjórna markaðnum þar af einn sem stjórnar algerlega áskriftar markaðnum, með einhver hæstu verð sem um getur. Ero þörf á fjölmiðlalögum.